Na południu Kazachstanu w miejscowościach Mankient, Szakpak, stacja Ługowaja, Tałgar powstały Polskie Cmentarze Wojenne dzięki staraniom Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Urząd ds. Kombatantów oraz przy pomocy Ambasady Rzeczypospolitej Polski w Kazachstanie.

Armia Polska im. Gen. Władysława Andersa na ziemiach Kazachstanu

Władysław Anders, dowódca Armii Polskiej w ZSRR oraz 2 Korpusu Polskiego, zasłynął jako dowódca, którego żołnierze zdobyli w maju 1944 roku włoskie wzgórze Monte Cassino. Generał cieszył się wielkim autorytetem wśród swoich podkomendnych, był dla nich nie tylko dowódcą. Traktowali go jak ojca, któremu ufali.
Sytuację Andersa zmienił wybuch wojny sowiecko-niemieckiej w czerwcu 1941 roku i podpisanie 30 lipca układu Sikorski-Majski, który przewidywał uwolnienie Polaków z sowieckich łagrów oraz utworzenie polskiego wojska na terenie Związku Radzieckiego. Na początku sierpnia generał został zwolniony z więzienia i objął dowództwo nad powstającą armią polską.
Do punktów werbunkowych zgłaszały się tysiące żołnierzy i cywili. Generał starał się o zapewnienie im broni, umundurowania i żywności. Prowadził również rozmowy z władzami radzieckimi na temat zaginięcia polskich oficerów aresztowanych w 1939 roku przez Sowietów.
w styczniu i lutym 1942 r. jednostki armii polskiej gen. Andersa w Związku Sowieckim zostały przesunięte do południowych republik sowieckich, w tym Kazachstanu. Pierwsi Polacy trafili tam jednak już w 1940 r. w ramach drugiej masowej deportacji z Kresów Rzeczpospolitej. W większości były to rodziny oficerów, którzy - jak się później okazało - zginęli w Katyniu. Żołnierze i cywile polscy przebywali w Kazachstanie zaledwie kilka miesięcy przed ewakuacją, ale pamięć o życzliwości, gościnności i pomocy ze strony kazachskiego narodu pozostała.